Με το “μικτό και νόμιμο” είδος του λαϊκού τραγουδιού -με ενορχηστρώσεις που είχαν ροκ στοιχεία- που υπηρέτησε, με την υπέροχη φωνή, με το κόκκινο φουλάρι, με το όμορφο αθώο χαμόγελό του, ο αξέχαστος Νίκος Παπάζογλου είναι μια διαχρονική μορφή του Ελληνικού τραγουδιού.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Μαρτίου 1948. Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960 περνώντας από τους Olympians και τους Zealot.
Το 1967, ο τραγουδιστής των Olympians Πασχάλης Αρβανιτίδης, χρειάστηκε να εγκαταλείψει το συγκρότημα για να υπηρετήσει τη θητεία του στην αεροπορία. Ο 19χρονος Νίκος Παπάζογλου που τότε έκανε τα πρώτα δειλά βήματα στη μουσική, επιλέχθηκε για να τον αντικαταστήσει. Για ένα ολόκληρο χρόνο τραγουδούσε μοντέρνα μουσική με τους Olympians, στο club Χαβάη της Θεσσαλονίκης. Την ίδια περίοδο, τραγουδούσε και για τους “Blow Up”, μια από τις πιο δημοφιλείς μπάντες της Θεσσαλονίκης που έπαιζε κυρίως soul και RnB…
Το 1977 συμμετέχει στην παράσταση “Αχαρνής ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια”, γεγονός που τον φέρνει σε επαφή με τους Διονύση Σαββόπουλο και Μανώλη Ρασούλη. Με αφορμή αυτή την παράσταση κυκλοφορεί και ο δίσκος στον οποίο επίσης συμμετείχε.αα
Συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τους Διονύση Σαββόπουλο, Μανώλη Ρασούλη και Νίκο Ξυδάκη. Έγινε ευρέως γνωστός με το δίσκο των Μανώλη Ρασούλη -Νίκου Ξυδάκη “Η εκδίκηση της γυφτιάς”. Από την παραγωγή αυτή του Σαββόπουλου, μαθαίνουμε ότι το παρατσούκλι του ήταν «push-pull», λόγω των τεχνικών του γνώσεων.
Το 1983 παρουσιάζει τον υπέροχο σε μελωδία και στίχο και γνωστό σε όλους μας δίσκο “ΧΑΡΑΤΣΙ”. Με αυτή τη δουλειά δεν κάνει απλά μια ακόμα έκπληξη αλλά σφραγίζει την ελληνική μουσική των νεότερων χρόνων.
Πέθανε στις 17 Απριλίου 2011, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο.