Επιστήμονες στην Κίνα ανέπτυξαν μια καινοτόμα λύση για την καταπολέμηση των μικροπλαστικών, που απειλούν τα οικοσυστήματα και την ανθρώπινη υγεία: ένα βιοδιασπώμενο σφουγγάρι από οστά καλαμαριών και βαμβάκια.
Η ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Γουχάν χρησιμοποίησε χιτίνη από οστά καλαμαριών και κυτταρίνη από βαμβάκι – οργανικές ενώσεις που ήδη εφαρμόζονται στην επεξεργασία λυμάτων – για τη δημιουργία του σφουγγαριού. Η αποτελεσματικότητά του δοκιμάστηκε σε δείγματα νερού από αρδευτικά συστήματα, λιμνούλες, λίμνες και θάλασσες, επιτυγχάνοντας απομάκρυνση έως και 99,9% των μικροπλαστικών, όπως αναφέρεται στη μελέτη που έγινε στο Science Advances .
Μικροπλαστικά: Ένα παγκόσμιο πρόβλημα
Τα μικροπλαστικά, μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού με διάμετρο μικρότερη από 5 χιλιοστά, είναι μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές προκλήσεις της εποχής μας. Έρευνα του 2020 εκτιμά ότι 14 εκατομμύρια μικροπλαστικών βρίσκονται στα πυθμένα των ωκεανών, με την πάροδο του χρόνου στην άγρια ζωή, τα θαλάσσια οικοσυστήματα και πιθανώς την ανθρώπινη υγεία.
Πώς λειτουργεί το σφουγγάρι
Το σφουγγάρι περιέχει μικροπλαστικά μέσω φυσικής αναχαίτισης και ηλεκτρομαγνητικής έλξης, γεγονός που το καθιστά ιδιαίτερα αποτελεσματικό. Σε αντίθεση με άλλες μεθόδους απομάκρυνσης, που συχνά είναι ακριβείς και δύσκολες στην κατασκευή, το σφουγγάρι της Γουχάν είναι χαμηλού κόστους και βασίζεται σε υλικά ευρέως διαθέσιμα, όπως τα οστά καλαμαριών και το βαμβάκι. Σύμφωνα με τη μελέτη, αυτή η μέθοδος προσφέρει σημαντικές δυνατότητες σε πολύπλοκα υδάτινα σώματα.
Προκλήσεις και επόμενα βήματα
Παρότι πολλά υποσχόμενη, η συγκεκριμένη τεχνολογία αντιμετωπίζει ορισμένες προκλήσεις. Η Shima Ziajahromi, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Γκρίφιθ της Αυστραλίας, επισήμανε ότι η μελέτη δεν εξετάζει την αποτελεσματικότητα του σφουγγαριού στην απομάκρυνση μικροπλαστικών που έχουν βυθιστεί στα ιζήματα, που αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα στα υδάτινα συστήματα.
Επιπλέον, εγείρεται το ζήτημα της σωστής απόρριψης του σφουγγαριού μετά τη χρήση. Παρότι το υλικό είναι βιοδιασπώμενο, τα μικροπλαστικά που αντιμετωπίζονται απαιτούνται προσεκτικά, ώστε να αποφευχθεί η μεταφορά τους από το ένα οικοσύστημα σε άλλο. Η συγκεκριμένη τεχνολογία είναι ένα ελπιδοφόρο βήμα για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης των μικροπλαστικών, με την ανάγκη περαιτέρω έρευνας και ανάπτυξης για τη μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας και της βιωσιμότητάς της