Η Ευρώπη και η Μεσόγειος βιώνουν το καλοκαίρι του 2025 μία από τις χειρότερες ξηρασίες που έχουν καταγραφεί από το 2012, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο Ξηρασίας (EDO). Στις αρχές Αυγούστου, το 51,3% των εδαφών στην περιοχή βρισκόταν υπό συνθήκες ξηρασίας, ποσοστό-ρεκόρ που ξεπερνά ακόμη και το ιστορικό καλοκαίρι του 2022.
Δεδομένα από το σύστημα Κοπέρνικος:
7,8% της Ευρώπης σε επίπεδο συναγερμού,
38,7% υπό προειδοποίηση,
4,9% σε παρακολούθηση.
Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη στον Καύκασο και τα βόρεια Βαλκάνια, όπου χώρες όπως η Γεωργία, η Αρμενία, η Βουλγαρία και το Κόσοβο επηρεάζονται έως και στο 97% της επικράτειάς τους.
Σύνδεση με καύσωνες και πυρκαγιές:
Οι παρατεταμένοι καύσωνες του Ιουλίου και Αυγούστου ενισχύουν το πρόβλημα, αυξάνοντας τον κίνδυνο δασικών πυρκαγιών. Σύμφωνα με το EFFIS, έως τον Αύγουστο 2025 έχουν καεί πάνω από 10 εκατ. στρέμματα στην Ε.Ε., αριθμός που ξεπερνά τα προηγούμενα ρεκόρ ολόκληρων ετών.
Γεωγραφική εικόνα:
Το 69,5% του Ηνωμένου Βασιλείου και το 63% της Γαλλίας πλήττονται σοβαρά.
Η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία παραμένουν ευάλωτες, ενώ στην Κεντρική Ευρώπη παρατηρείται μερική βελτίωση.
Επιπτώσεις στη βιώσιμη ανάπτυξη:
Η παρατεταμένη ξηρασία επηρεάζει κρίσιμες παραμέτρους:
Υδάτινοι πόροι: Εξάντληση αποθεμάτων πόσιμου νερού.
Αγροτική παραγωγή: Μειωμένες σοδειές, αυξημένες τιμές τροφίμων και κοινωνικές ανισότητες.
Ενέργεια: Πλήγμα στην υδροηλεκτρική παραγωγή και αυξημένη ενεργειακή ζήτηση.
Δημόσια υγεία: Πολλαπλασιασμός καρδιοαναπνευστικών περιστατικών.
Η κρίση συνδέεται με τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs):
SDG 6 – Καθαρό Νερό & Υγιεινή,
SDG 13 – Δράση για το Κλίμα,
SDG 15 – Ζωή στη Στεριά.
ESG στρατηγικές και ανθεκτικότητα:
Η σοβαρότητα της κατάστασης επιβάλλει την ενσωμάτωση δεικτών κλιματικού κινδύνου στις ESG στρατηγικές: επενδύσεις σε υποδομές αποθήκευσης νερού, ανακύκλωση πόρων, πράσινες τεχνολογίες και σχέδια προσαρμογής.
Η εξαιρετική ξηρασία του 2025 επιβεβαιώνει ότι τα ακραία κλιματικά φαινόμενα δεν είναι πλέον εξαίρεση, αλλά νέος κανόνας. Η Ευρώπη καλείται να επενδύσει άμεσα σε ανθεκτικές υποδομές, βιώσιμες πολιτικές και συνεργατικά μοντέλα διαχείρισης πόρων. Η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης έχει πλέον μετατραπεί σε ζήτημα επιβίωσης.