Στην καθημερινότητά μας, δεν είναι λίγες οι φορές που καταναλώνουμε υπερβολικά πολλή ενέργεια στο να υπεραναλύουμε τις επιλογές μας, στην προσπάθεια να πάρουμε τη «σωστή» απόφαση. Ωστόσο, αυτή η υπερπροσπάθεια συχνά υπονομεύει την ίδια μας την πορεία, αντί να μας καθοδηγήσει. Αντί να αναλωνόμαστε σε αγχογόνες σκέψεις, μπορούμε να επιλέξουμε έναν υγιή, συνειδητό και βιώσιμο τρόπο σκέψης, που δεν εξαντλεί τους ψυχικούς μας πόρους.
Η ψυχική ευεξία και η νοητική ανθεκτικότητα δεν είναι μόνο προσωπικά ζητήματα – είναι θεμέλια για μια κοινωνία βιώσιμη και λειτουργική, όπου οι πολίτες μπορούν να συμμετέχουν ενεργά, να καινοτομούν και να δημιουργούν υγιείς σχέσεις. Γι’ αυτό, η ψυχολόγος Alice Boyes, Ph.D., στο Psychology Today, προτείνει τρία απλά πρότυπα σκέψης που μας βοηθούν να διαχειριζόμαστε τις προκλήσεις με ρεαλισμό και αισιοδοξία, συμβάλλοντας ταυτόχρονα σε μια βιωσιμότερη προσωπική και κοινωνική ζωή.
Οι 3 σκέψεις–σωματοφύλακες της εσωτερικής ισορροπίας
1. Μήπως με θεωρούν καλύτερο από όσο πιστεύω;
Το άγχος μάς κάνει συχνά να πιστεύουμε ότι οι άλλοι μας κατακρίνουν. Βλέπουμε κάποιον να μας κοιτάζει και ερμηνεύουμε αρνητικά το βλέμμα του. Αν, όμως, σκεφτούμε ότι μπορεί να θαυμάζει την επιμονή μας ή να του άρεσαν τα παπούτσια μας, καλλιεργούμε μια πιο θετική και συμπεριληπτική στάση απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους.
Η γνωστική ευελιξία αυτή προάγει τη διανοητική ισορροπία, προλαμβάνει την εξάντληση και ενισχύει τη βιωσιμότητα της ψυχικής μας υγείας.
2. Κι αν αυτό το “τρομερό” γεγονός δεν είναι και τόσο σημαντικό;
Μικρές καθημερινές αποτυχίες ή παρεξηγήσεις συχνά διογκώνονται στο μυαλό μας. Αν όμως υιοθετήσουμε τη σκέψη «ίσως τελικά να μην είναι τόσο μεγάλο θέμα», μεταβαίνουμε από την αντιδραστική στην αναστοχαστική σκέψη. Αυτό μας επιτρέπει να μαθαίνουμε, να προσαρμοζόμαστε και να ενδυναμώνουμε τις διαπροσωπικές σχέσεις, θεμελιώδη παράγοντα για τη βιώσιμη κοινωνική συνοχή.
Η αναγνώριση της πραγματικής βαρύτητας ενός γεγονότος μειώνει την ψυχική φθορά και απελευθερώνει ενέργεια για δημιουργικότητα και δράση.
3. Οι συμπεριφορές των άλλων αφορούν εκείνους, όχι εμένα
Συχνά ερμηνεύουμε τη συμπεριφορά των άλλων μέσα από το δικό μας φίλτρο άγχους. Η αποδοχή ότι ο καθένας λειτουργεί με βάση τη δική του ψυχοσύνθεση και όχι ως απάντηση σε εμάς, ενισχύει την ενσυναίσθηση και τη συναισθηματική ωριμότητα.
Αντί να αυτοκαταστρεφόμαστε, ανακατευθύνουμε τη σκέψη μας προς τη συστημική κατανόηση των σχέσεων, συμβάλλοντας στη δημιουργία ανθεκτικών κοινοτήτων και υγιούς κοινωνικού περιβάλλοντος.
Προσωπική αλλαγή για συλλογική ανθεκτικότητα
Η υιοθέτηση αυτών των τριών μοτίβων σκέψης δεν είναι μόνο μια μορφή αυτοβελτίωσης. Είναι ένας τρόπος να ζούμε πιο συνειδητά, με σεβασμό προς τον εαυτό μας και το κοινωνικό σύνολο. Και αυτό ακριβώς είναι η ουσία της βιώσιμης ανάπτυξης: μια διαρκής προσπάθεια ισορροπίας ανάμεσα στο άτομο, την κοινωνία και το περιβάλλον.