Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Η καταγωγή των γονιών του όμως ήτανε από την Λέσβο. Τέσσερα χρόνια αργότερα η οικογένειά του εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα.
Σπούδασε στην Νομική Σχολή της Αθήνας. Η μεγάλη του όμως αγάπη είναι η ποίηση και θα εγκαταλείψει τελικά τις σπουδές του για να ασχοληθεί μόνο με αυτήν. Είναι η εποχή που ανακαλύπτει τον υπερρεαλισμό και τους σύγχρονους Γάλλους ποιητές.
Μια σημαντική ημερομηνία για την εξέλιξη της ποίησης του Ελύτη είναι το 1935 όταν γνωρίζει έναν άλλο ποιητή τον Αντρέα Εμπειρίκο. Περνούν πολλές ώρες μιλώντας για την ποίηση, για τα σύγχρονα λογοτεχνικά ρεύματα, γράφουν ποιήματα μαζί
Η φιλία του Εμπειρίκου με τον Ελύτη θα διατηρηθεί μέχρι το τέλος της ζωής του πρώτου..
Το 1935 δημοσιεύονται και τα πρώτα ποιήματα του Ελύτη. Γίνεται αμέσως πολύ αγαπητός στο αναγνωστικό κοινό. Ο ποιητικός του λόγος είναι εντελώς καινούργιος και τα θέματά του, ο ήλιος, η θάλασσα, το Αιγαίο, η νεότητα, κάνουν τους αναγνώστες του να βλέπουν με μια νέα ματιά το ελληνικό τοπίο και την ίδια τη ζωή.
Όταν ξεσπάει ο πόλεμος ο Ελύτης θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή στο Αλβανικό μέτωπο.
Από το 1948 έως το 1952 θα μείνει στην Γαλλία. Θα γνωρίσει γάλλους ποιητές ζωγράφους και διανοούμενους, θα έρθει σε επαφή με τους αισθητικούς προβληματισμούς της εποχής. Γράφει συνέχεια χωρίς να δημοσιεύει τίποτα γιατί δεν τον ικανοποιούν τα έργα του. Όταν φύγει από την Γαλλία σχίζει καθετί που έχει που έχει γράψει, ανάμεσα σε αυτά κάποια προσχέδια του «Άξιον Εστί».
Το έργο θα δημοσιευθεί το 1960 και την ίδια χρονιά άλλη μία ποιητική συλλογή το «Έξη και Μία Τύψεις για τον Ουρανό.»
Κατά την διάρκεια της δικτατορίας απέχει από κάθε δημοσιότητα και αφιερώνεται στα κολάζ.
Το 1979 τιμάται με το βραβείο Νόμπελ. Είναι ο δεύτερος Έλληνας λογοτέχνης που δέχεται αυτή την τιμή.