Η τεχνητή λίμνη Τάκα στην Αρκαδία, ένας από τους σημαντικότερους ταμιευτήρες νερού της Πελοποννήσου και προστατευόμενη περιοχή του δικτύου Natura 2000, βιώνει σοβαρές συνέπειες λόγω της παρατεταμένης ξηρασίας. Η δραματική πτώση της στάθμης του νερού, τα σκασμένα εδάφη και οι χαμηλές βροχοπτώσεις των τελευταίων ετών απειλούν όχι μόνο την αγροτική παραγωγή, αλλά και την οικολογική ισορροπία της περιοχής.
Κλιματική πίεση και επιπτώσεις στους αγρότες
Η λειψυδρία επηρεάζει έντονα χωριά όπως τα Στρίγκου, Βουνό και Κανδάλου, όπου οι αγρότες εξαρτώνται από τα αποθέματα της λίμνης για άρδευση. Πολλοί ζητούν την κήρυξη της περιοχής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, καθώς η εξάντληση των υδάτινων πόρων επιταχύνεται.
Το έργο των νέων αρδευτικών δικτύων
Η ελπίδα για ενίσχυση της υδατικής ασφάλειας συνδέεται με το έργο των νέων αρδευτικών υποδομών, προϋπολογισμού 24,5 εκατ. ευρώ, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί από το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης. Το σχέδιο περιλαμβάνει:
Σύγχρονα δίκτυα άρδευσης για εξοικονόμηση νερού.
Αποτελεσματική κατανομή των υδάτινων πόρων.
Μείωση απωλειών μέσω νέων τεχνολογιών.
Ωστόσο, οι διαδικασίες δημοπράτησης καθυστερούν, ενώ η ανάγκη υλοποίησης είναι επιτακτική.
Περιβαλλοντική σημασία και Natura 2000
Η λίμνη Τάκα αποτελεί ευαίσθητο οικοσύστημα υπό την προστασία του ΟΦΥΠΕΚΑ και του Natura 2000. Η υποχώρηση της στάθμης απειλεί τη βιοποικιλότητα, ενώ οι επιπτώσεις επεκτείνονται στην τοπική οικονομία και τη διατροφική ασφάλεια.
Σύνδεση με βιώσιμη ανάπτυξη και ESG στρατηγικές
Η κρίση της Τάκας αντικατοπτρίζει ένα ευρύτερο πρόβλημα υδατικής επάρκειας στη Μεσόγειο, σύμφωνα με τα δεδομένα του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου Ξηρασίας (EDO). Συνδέεται άμεσα με τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs):
SDG 6 – Καθαρό Νερό & Υγιεινή,
SDG 13 – Δράση για το Κλίμα,
SDG 15 – Ζωή στη Στεριά,
SDG 2 – Μηδενική Πείνα.
Η διαχείριση της κρίσης απαιτεί έξυπνες υποδομές άρδευσης, πράσινες επενδύσεις και την ενσωμάτωση δεικτών κλιματικής ανθεκτικότητας στις ESG στρατηγικές των επιχειρήσεων.
Η λίμνη Τάκα αποτελεί σύμβολο των νέων κλιματικών προκλήσεων. Η βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων, η άμεση υλοποίηση των αρδευτικών έργων και η ενεργή συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών είναι κρίσιμα βήματα για την προστασία του οικοσυστήματος και τη στήριξη της αγροτικής παραγωγής. Το ζήτημα δεν είναι τοπικό, αλλά πανευρωπαϊκό: η προσαρμογή στην κλιματική κρίση είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης.