Η ενεργειακή και κλιματική κρίση επιταχύνουν τη μετάβαση του ελληνικού τουρισμού σε ένα νέο, βιώσιμο μοντέλο λειτουργίας. Από τις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες μέχρι τα μικρά καταλύματα, οι επιχειρήσεις καλούνται να μειώσουν το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα, να επενδύσουν σε έξυπνες τεχνολογίες και να βελτιώσουν την ενεργειακή τους απόδοση.
Μοντέλο με περιβαλλοντικό και οικονομικό όφελος
Η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας έως και 72% μέσω παρεμβάσεων όπως θερμομόνωση, LED φωτισμός, «έξυπνη» διαχείριση ενέργειας και αντλίες θερμότητας μεταφράζεται σε σημαντική εξοικονόμηση κόστους και αναβάθμιση υπηρεσιών. Το όφελος είναι τριπλό: για το περιβάλλον, την ανταγωνιστικότητα και την τοπική οικονομία.
Κίνητρα, επενδύσεις και εργαλεία
Το 2024, οι επενδύσεις στον ξενοδοχειακό κλάδο ξεπέρασαν το 1 δισ. ευρώ, με το 20% να κατευθύνεται σε έργα ενεργειακής αναβάθμισης. Παρόλα αυτά, μόλις το 32% των ξενοδοχείων παρακολουθεί συστηματικά την κατανάλωση νερού, ενώ η ανακύκλωση εφαρμόζεται μόνο από το 25%. Τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά εργαλεία (εθνικά και ευρωπαϊκά) προσφέρουν ευκαιρίες για ταχύτερη υιοθέτηση πράσινων πρακτικών.
Εκπαίδευση, έρευνα και παραδείγματα
Το ΕΚΠΑ αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στην πράσινη μετάβαση μέσω έργων όπως το ProGETonE, με στόχο την ενεργειακή και αντισεισμική αναβάθμιση κτιρίων, όπως η φοιτητική Εστία, που λειτουργούν ως πρότυπα για τον ξενοδοχειακό τομέα. Η ενσωμάτωση της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στους επισκέπτες και τους επαγγελματίες του τουρισμού θεωρείται εξίσου κρίσιμη.
Η κλιματική αλλαγή πιέζει – αλλά ανοίγει και ευκαιρίες
Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι ήδη εμφανείς: υψηλές θερμοκρασίες, πίεση στις παραλίες, αυξανόμενο ενεργειακό κόστος. Ωστόσο, η παράταση της τουριστικής περιόδου και η στροφή σε ορεινούς ή λιγότερο επιβαρυμένους προορισμούς προσφέρουν νέα περιθώρια ανάπτυξης.
Το μέλλον του τουρισμού είναι πράσινο
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, η χρήση ΑΠΕ στα νέα ή ανακαινισμένα τουριστικά καταλύματα αγγίζει ήδη το 35%, ενώ η συνολική κατανάλωση ενέργειας έχει μειωθεί έως και 50%. Ο στόχος για κλιματική ουδετερότητα μέχρι το 2050 απαιτεί άμεση δράση, θεσμική στήριξη και συλλογική κινητοποίηση.