Ένα σπάνιο αλλά επαναλαμβανόμενο φαινόμενο με μαζικές συγκεντρώσεις καρπών Ποσειδωνίας σε ακτές του Ιονίου και άλλων περιοχών της Ελλάδας καταγράφει το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», υπογραμμίζοντας τη σημασία του για την έρευνα και την προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.
Η καρποφορία της Ποσειδωνίας – ενός ανώτερου θαλάσσιου φυτού με ρίζες, άνθη και σπόρους – είναι σπάνια και εξαρτάται από ευνοϊκές περιβαλλοντικές συνθήκες. Οι συγκεντρωμένοι καρποί στις ακτές αποτελούν απόδειξη της ανθοφορίας του προηγούμενου φθινοπώρου και προσφέρουν πολύτιμο υλικό για πειραματική επαναφύτευση υποθαλάσσιων λιβαδιών.
Το Ινστιτούτο, που έχει ήδη υλοποιήσει υποθαλάσσιους «κήπους Ποσειδωνίας» σε προηγούμενες χρονιές, επισημαίνει ότι πρόκειται για μία από τις πιο δύσκολες περιβαλλοντικές παρεμβάσεις, που απαιτεί εξειδίκευση, προετοιμασία και μακροχρόνια φροντίδα, αποκλείοντας κάθε περιθώριο για «επιφανειακές» δράσεις greenwashing.
Σύνδεση με τη βιώσιμη ανάπτυξη
Η σημασία της Ποσειδωνίας εντάσσεται πλήρως στους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης (SDGs):
SDG 13 – Δράση για το Κλίμα: Τα λιβάδια Ποσειδωνίας είναι «δεξαμενές» μπλε άνθρακα και απορροφούν έως και 35 φορές περισσότερο CO₂ από τα τροπικά δάση.
SDG 14 – Ζωή στο Νερό: Φιλοξενούν περισσότερα από 1.000 είδη θαλάσσιων οργανισμών, ενώ η απώλειά τους διαταράσσει ολόκληρα θαλάσσια οικοσυστήματα.
SDG 15 – Ζωή στη Στεριά: Η υποβάθμιση του παράκτιου περιβάλλοντος επηρεάζει και τις γειτονικές χερσαίες περιοχές.
Η βιώσιμη διαχείριση των φυσικών οικοσυστημάτων, όπως τα θαλάσσια λιβάδια, δεν είναι απλώς οικολογική επιλογή αλλά απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίωση. Όπως τονίζει το Ινστιτούτο, απαιτείται αλλαγή στάσης, ενημέρωση, και άμεση μετάβαση από τη θεωρία στη δράση με τεκμηριωμένη γνώση και επιστημονικές πρακτικές.
Η προστασία της Ποσειδωνίας είναι ένα στοίχημα που αφορά τη φυσική κληρονομιά, την κλιματική ανθεκτικότητα και τη θαλάσσια οικονομία της χώρας.