Το 2025 έχει πάρει ήδη πολύ ανησυχητική τροχιά σε ό,τι αφορά τα εργατικά ατυχήματα. Ενώ η γενική τάση κυβερνήσεων, επιχειρήσεων, και ηγεσιών είναι η συμμόρφωση με το ESG και η φροντίδα των εργαζομένων, βλέπουμε μόλις τις πρώτες μέρες του χρόνου να καταγράφεται ένας νεκρός ανά δύο μέρες, φτάνοντας σήμερα τους 22 νεκρούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα στοιχεία από την Επιθεώρηση Εργασίας, από το 2021 και μετά παρατηρείται μια σταθερή αύξηση των ατυχημάτων, μοιραίων και μη. Χαρακτηριστικά, το 2021 καταγράφησαν 11.957 ατυχήματα, ο αριθμός εκτοξεύτηκε στα 14.388 την επόμενη χρονιά, κινήθηκε αυξητικά και το 2023 τερματίζοντας στα 14.920, ενώ για το 2024 μέχρι τον Ιούνιο καταγράφονταν σχεδόν 44 ατυχήματα την ημέρα.
Στο σημείο αυτό λοιπόν ανοίγει μια μεγάλη κουβέντα γύρω από την ουσία των νομοθετημάτων και των οδηγιών της Ε.Ε. και του βαθμού στον οποίο αυτά εφαρμόζονται με αποδοτικό τρόπο. «Δεν έχει αξιολογηθεί, σε υψηλό επίπεδο ως πολύ σημαντικό θέμα, ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, όπως έχει χαρακτηριστεί από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας. Εάν δεν υπάρξει πολιτική προτεραιοποίηση για το θέμα. Δεν θα ενεργοποιηθούν οι ελεγκτικές αρχές. Όλοι οι παράγοντες των ζητημάτων υγείας και ασφάλειας στην εργασία, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη και να αντιμετωπιστεί το ζήτημα. Και βέβαια είναι και τα ζητήματα εντατικοποίησης και ελαστικοποίησης εργασίας που έρχονται», δήλωσε στο ERTNews ο πρόεδρος της ομοσπονδίας εργαζομένων στις τεχνικές επιχειρήσεις Ελλάδας, Ανδρέας Στοϊμενίδης. Συνέχισε μιλώντας συγκεκριμένα για την υφιστάμενη κατάσταση σε εγχώριο επίπεδο: «Τα στοιχεία που έρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση επιβεβαιώνουν ότι η δουλειά στην Ελλάδα γίνεται πιο δύσκολη και πιο ανθυγιεινή, πιο επικίνδυνη και οι μισθοί βέβαια παραμένουν σε πάρα πολύ χαμηλά επίπεδα».
Τα μεγαλύτερα ποσοστά των εργατικών ατυχημάτων που διερευνήθηκαν από την Επιθεώρηση Εργασίας, αντιστοιχούν κατά σειρά στον κλάδο του λιανικού εμπορίου εκτός οχημάτων (22,8%), στον κλάδο των καταλυμάτων (9,3%), στον κλάδο της Δημόσιας Διοίκησης και Άμυνας και υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης (9,3%), στον κλάδο των δραστηριοτήτων ανθρώπινης υγείας (6,4%), στις κατασκευές (6%), στον κλάδο του χονδρικού εμπορίου εκτός οχημάτων (5,3%) και στη βιομηχανία τροφίμων (4,9%). Ωστόσο, υπάρχει και ο σημαντικός παράγοντας των ψυχοκοινωνικών προεκτάσεων που συνδέονται με την εργασία, ο οποίος μεν μπορεί είναι δυσκολότερος στη μέτρηση, είναι ωστόσο αποκαλυπτικός για το πραγματικό ή πλασματικό well being των εργαζομένων.
Πρόσφατη έρευνα της ΕΥ, την οποία παρουσίασε εχθές στο 3ο Well Being Conference, η Επικεφαλής Συμβουλευτικών Υπηρεσιών Ανθρώπινου Δυναμικού της ΕΥ Ελλάδας, Ευτυχία Κασσελάκη, ανέδειξε πως το 41% εργαζομένων παγκοσμίως δηλώνει πως βιώνει καθημερινό στρες στο πεδίο της εργασίας, το 25% είναι διατεθειμένο να αποχωρήσει από την δουλειά και πάνω από το 40% έχει βιώσει burnout. Τα ποσοστά αυτά εξειδικεύονται στην Ελλάδα ως 75%, 60% , και 50% αντιστοίχως, γεγονός που προδίδει μια δυσοίωνη εργασιακή πραγματικότητα για την χώρα μας. Εδώ αξίζει επίσης να σημειωθεί πως παρά τα πορίσματα ερευνών, και παρά την τάση που επικρατεί πανευρωπαϊκά για μείωση των ωρών εργασίας και αύξηση της ευελιξίας των εργαζομένων, η Ελλάδα συνεχίζει να ακολουθεί μια άλλη πορεία. Το καλοκαίρι έγινε λόγος από το Υπουργείο Εργασίας, για «άνοιγμα» της εξαήμερης εργασίας, την στιγμή που η Ευρώπη προσπαθεί να φτάσει στην τετραήμερη, ενώ η πραγματικότητα ενός μέσου εργαζόμενου στην Ελλάδα είναι η εννιάωρη εργασία αντί της οκτάωρης.
Τα παραπάνω δεδομένα είναι σαφές πως κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, καθιστώντας αναγκαιότητα την ουσιαστική μεταρρύθμιση του εργασιακού τομέα με ένα ουσιαστικά ανθρωποκεντρικό πρόσημο, το οποίο δεν εξαργυρώνεται μόνο σε εκθέσεις βιωσιμότητας, αλλά και σε πρακτικές που στηρίζουν και ενισχύουν τον εργαζόμενο κάθε μέρα. Πάντοτε με κορωνίδα την προστασία της ανθρώπινης ζωής, την πλήρη ιατρική ασφάλιση και μέριμνα ατυχημάτων και την προστασία του εργαζομένου από το καθημερινό εργασιακό στρες.