Η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι μόνο ένα θαυμαστό γεγονός του παρελθόντος. Είναι ένα κάλεσμα, μια πρόσκληση σε αναστάσιμη ζωή, εδώ και τώρα. Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος: «Εάν λοιπόν συνανέστητε με τον Χριστό, ζητείτε τα άνω, όπου είναι ο Χριστός καθήμενος στα δεξιά του Θεού» (Κολ. 3,1).
Η εμπειρία της Ανάστασης δεν εξαντλείται στη χαρά του Πάσχα. Είναι ο τρόπος που καλούμαστε να ζούμε καθημερινά: ως άνθρωποι που έχουν νικήσει το θάνατο μέσα τους· άνθρωποι της συγχώρεσης, της αγάπης, της ελπίδας.
Ο αναστημένος Χριστός έρχεται στις πληγές των μαθητών Του. Δεν τους κατηγορεί για την προδοσία και την εγκατάλειψή τους. Αντίθετα, τους χαρίζει ειρήνη: «Ειρήνη υμίν» (Ιω. 20,19). Έτσι και σε εμάς, η Ανάσταση προσφέρει τη δυνατότητα της καινούριας αρχής. Δεν ζούμε πια αιχμάλωτοι των λαθών μας· δεν είμαστε δέσμιοι της φθοράς και της αποτυχίας.
Η αναστάσιμη ζωή είναι ζωή ελευθερίας:
Ελευθερία από τον εγωισμό, που μας φυλακίζει στον εαυτό μας.
Ελευθερία από το φόβο, που μας κλείνει στο σκοτάδι.
Ελευθερία από την απόγνωση, που δηλητηριάζει κάθε ελπίδα.
Αναστημένοι μαζί με τον Χριστό, μαθαίνουμε να αγαπάμε χωρίς ανταλλάγματα, να συγχωρούμε χωρίς όρους, να ζούμε με εμπιστοσύνη ακόμα και μέσα στις δυσκολίες.
Η Ανάσταση είναι ένα καθημερινό Πάσχα: μια διάβαση από το θάνατο στη ζωή, από το σκοτάδι στο φως. Και αυτή η διάβαση δεν τελειώνει ποτέ. Κάθε μέρα ο άνθρωπος καλείται να «ανασταίνεται» από τα πάθη του, από τη ρουτίνα, από την απελπισία, και να γίνεται μάρτυρας της χαράς του Θεού στον κόσμο.
Όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο αναστάσιμο κήρυγμά του:
«Εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου ημών!»
Γιατί η Ανάσταση δεν είναι ατομικό κατόρθωμα, αλλά πανηγυρική πρόσκληση σε κοινή ζωή, σε αληθινή κοινωνία με τον Θεό και τους αδελφούς μας.