Η ελληνική νεολαία, ηλικίας 14 έως 29 ετών, εμφανίζεται ως μια γενιά σε αναζήτηση κατεύθυνσης και νοήματος, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Ιδρύματος Friedrich Ebert Stiftung. Με αφετηρία μια κοινωνία σε κρίση και έναν κόσμο σε διαρκή αλλαγή, οι νέοι επαναπροσδιορίζουν τη στάση τους απέναντι στην πολιτική, την εργασία και τα κοινωνικά ζητήματα — και διαμορφώνουν με τον τρόπο τους τη νέα ταυτότητα του πυλώνα S (Social) στις πολιτικές ESG.
Από τον ατομισμό στην πράξη της συμμετοχής
Η έρευνα δείχνει πως για τους περισσότερους νέους η ατομική πρόοδος και ανεξαρτησία έρχονται πρώτες σε αξία. Το 64% αναγνωρίζει ως σημαντικό στόχο την προσωπική εξέλιξη, ενώ μόλις το 16% δηλώνει ενεργό ενδιαφέρον για την πολιτική. Ωστόσο, αυτή η στροφή στον εαυτό δεν ισοδυναμεί απαραίτητα με αδιαφορία: το 27,5% συμμετέχει ήδη σε εθελοντικές δράσεις, ενώ πάνω από το 43% δηλώνει πρόθυμο να το κάνει στο μέλλον. Το συλλογικό, επομένως, δεν εξαφανίζεται — μεταμορφώνεται.
Ευαισθησία στο περιβάλλον και συνείδηση καταναλωτή
Ο περιβαλλοντικός προβληματισμός παραμένει ψηλά στην ατζέντα. Ένας στους δύο θεωρεί την κλιματική αλλαγή κορυφαία πρόκληση για την επόμενη δεκαετία, ενώ 6 στους 10 νέους έχουν ήδη αλλάξει ή σκοπεύουν να αλλάξουν καταναλωτικές συνήθειες για περιβαλλοντικούς ή πολιτικούς λόγους. Οι πράσινες αξίες δεν είναι απλώς αφηρημένες ιδέες — γίνονται πράξη στην καθημερινότητα.
Φύλο, εργασία και ισότητα
Η νέα γενιά δίνει έμφαση στην ισότητα στον εργασιακό χώρο, ακόμη κι αν δεν την τοποθετεί ως πρώτο κοινωνικό ζήτημα προς επίλυση. Το 69,5% δηλώνει ότι δεν θα είχε πρόβλημα να έχει γυναίκα προϊσταμένη — στοιχείο που δείχνει ενσωματωμένες στάσεις ισότητας, ακόμη και όταν οι δηλωμένες προτεραιότητες δεν το αναδεικνύουν.
Αντιμέτωποι με την τεχνολογία
Την ίδια στιγμή, το 26% εκφράζει ανησυχία για την αυτοματοποίηση και τη ρομποτοποίηση της εργασίας. Η τεχνολογία δεν θεωρείται αυτόματα σύμμαχος. Χρειάζεται, όπως φαίνεται, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που να διασφαλίζει ψηφιακή επανακατάρτιση και ασφάλεια μετάβασης στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Η γενιά Ζ στην Ελλάδα δεν είναι μονοδιάστατη. Δεν είναι απλώς ατομιστική ή ακτιβιστική, προοδευτική ή αδιάφορη. Είναι αντιφατική, σε μετάβαση, σε αναζήτηση. Κι αυτό την καθιστά τον πιο κρίσιμο παίκτη στο στοίχημα για ένα βιώσιμο κοινωνικό μέλλον.