Η βιομηχανία της μόδας συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μεγαλύτερους ρυπαντές του πλανήτη, με υπαιτιότητα για έως και 8% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, σύμφωνα με στοιχεία διεθνών οργανισμών. Παρότι πολλοί εκπρόσωποι του κλάδου έχουν διακηρύξει φιλόδοξους στόχους για μηδενικές εκπομπές έως το 2050, στην πράξη η πρόοδος παραμένει περιορισμένη, ιδιαίτερα στις χώρες με ισχυρή παραγωγική δραστηριότητα στον τομέα των κλωστοϋφαντουργικών, όπως η Ινδία, η Καμπότζη και το Μπαγκλαντές.
Παρά τις δεσμεύσεις για “πράσινη” μετάβαση, λίγες είναι οι ουσιαστικές παρεμβάσεις που αφορούν την πραγματική στήριξη των τοπικών εφοδιαστικών αλυσίδων, εκεί όπου βρίσκεται η ραχοκοκαλιά της παραγωγής. Η πλειονότητα των προμηθευτών, ιδιαίτερα σε χώρες του Παγκόσμιου Νότου, καλούνται να μεταβούν σε καθαρές τεχνολογίες χωρίς να διαθέτουν επαρκή οικονομικά μέσα ή πρόσβαση σε κατάλληλη τεχνική υποστήριξη.
Αναλύσεις οργανισμών που προάγουν τη βιώσιμη μόδα καταδεικνύουν ότι λιγότερο από το ένα τρίτο των κορυφαίων επιχειρήσεων έχει μειώσει ουσιαστικά τις εκπομπές. Αντιθέτως, σε αρκετές περιπτώσεις οι ρύποι συνεχίζουν να αυξάνονται. Επιπλέον, ένα σημαντικό ποσοστό εταιρειών, παρότι διακηρύσσει περιβαλλοντικούς στόχους, δεν χρηματοδοτεί ουσιαστικά μέτρα μείωσης εκπομπών στις εφοδιαστικές αλυσίδες, μεταφέροντας το βάρος στους ίδιους τους παραγωγούς.
Η ενεργειακή μετάβαση σε μονάδες παραγωγής απαιτεί σημαντικές επενδύσεις — από σύγχρονο εξοπλισμό έως εγκατάσταση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τεχνολογίες εξοικονόμησης. Όμως, για πολλούς μικρομεσαίους κατασκευαστές, τέτοιες παρεμβάσεις παραμένουν μη εφικτές χωρίς ουσιαστική υποστήριξη, δημιουργώντας ένα επενδυτικό χάσμα δισεκατομμυρίων.
Οι περιπτώσεις όπου προσφέρεται στήριξη, περιορίζονται κυρίως σε επιφανειακές ενέργειες, όπως απογραφές άνθρακα ή πιλοτικά προγράμματα μικρής κλίμακας. Ουσιαστική πρόοδος θα υπάρξει μόνο όταν η υποστήριξη επεκταθεί σε συστηματική χρηματοδότηση έργων απανθρακοποίησης και ισχυρότερη συνεργασία με τους προμηθευτές.
Η μετάβαση προς ένα πιο βιώσιμο μοντέλο μόδας δεν μπορεί να στηριχθεί μόνο σε δηλώσεις προθέσεων. Απαιτείται συντονισμένη δράση, δίκαιη κατανομή πόρων και ανάληψη ευθύνης από όλες τις πλευρές. Μόνο τότε μπορεί η μόδα να αποτελέσει παράδειγμα κυκλικής, κοινωνικά υπεύθυνης και περιβαλλοντικά φιλικής ανάπτυξης.