Ο Ελγιν ήταν και θα είναι ιστορικά ο Ελγιν «που άρπαξε τα Μάρμαρα από τον Παρθενώνα» και παρά τις αδιαμφισβήτητες διπλωματικές αρετές που διαθέτουν οι υπεύθυνοι του Βρετανικού Μουσείου και πολιτικοί της χώρας αυτής δεν παύει να παραμένει ως αρνητικό σύμβολο. Τον έχει «περιλάβει» και ο μαρκαδόρος των ακτιβιστών συμπατριωτών του που γράφουν στους τοίχους συνθήματα και που τον έχουν σαν περιφρονητέο παράδειγμα προς αποφυγήν.
Το θέμα των Γλυπτών του Παρθενώνα όμως πέρασε εδώ και έναν αιώνα από χίλια κύματα με τελευταία πράξη τις συναντήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο του Βρετανικού Μουσείου Τζορτζ Όσμπορν, πρώην κορυφαίο στέλεχος κυβερνήσεων των Συντηρητικών.
Η προχθεσινή αποκάλυψη των Financial Times για πολύ ιδιαίτερες συζητήσεις θέτει ξανά το θέμα της Επιστροφής σε νέα βάση. «Inside the secret meetings that could seal the fate of the Parthenon Marbles» (Μέσα στiς μυστικές συναντήσεις που θα μπορούσαν σφραγίσουν τη μοιρα των Μαρμάρων του Παρθενώνα είναι ο τίτλος. Λένε ότι το κλίμα είναι το καλύτερο που υπήρξε μεταξύ των δύο πλευρών .
Βέβαια όλα αυτά δεν μπορεί να είναι λόγος υπερβολικής αισιοδοξίας αφού δεν μπορεί η Ελληνική πλευρά να αναγνωρίσει “δανεισμό» που αφορά θησαυρούς που μας έκλεψαν.
Μέχρι στιγμής και σύμφωνα με το δημοσίευμα μπορεί το 33% έως το 50% των γλυπτών να υπάρχουν στο Μουσείο της Ακρόπολης ,τα υπόλοιπα στο Βρετανικό Μουσείο και μετά να γίνεται κύκλο εναλλαγή.
Είναι ένα θέμα που κρέμεται σε μια λεπτή κλωστή. Είναι όμως και ένα θέμα που γέννησε μετά από 200 χρόνια μια εξέλιξη.
Τεμαχίζεται όμως ο πολιτισμός;