«Το νερό κάποτε το θεωρούσαμε αυτονόητο. Σήμερα, το μετράμε σταγόνα-σταγόνα.»
Στη Θεσσαλία, και ειδικά στη Λάρισα, η λειψυδρία δεν είναι πια ένα σενάριο του μέλλοντος. Είναι μια πραγματικότητα που χτυπά αθόρυβα τις αγροτικές καλλιέργειες, τα νοικοκυριά, τις τοπικές επιχειρήσεις και, τελικά, την ίδια την κοινωνική και οικονομική συνοχή της περιοχής.
Το πρόβλημα κάτω από την επιφάνεια
Η Θεσσαλία, αν και κάποτε θεωρούνταν “ο κάμπος της αφθονίας”, σήμερα συγκαταλέγεται στις πλέον ευάλωτες περιοχές της Ελλάδας όσον αφορά τη διαθεσιμότητα νερού. Οι βροχοπτώσεις έχουν μειωθεί κατά 20-30% τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ τα καλοκαίρια γίνονται ολοένα και πιο θερμά και ξηρά.
Τα υπόγεια υδροφόρα στρώματα εξαντλούνται από την υπεράντληση, κυρίως για αρδευτικούς σκοπούς, ενώ οι φυσικές αναπληρώσεις είναι πια ανεπαρκείς. Πολλά χωριά και κωμοπόλεις του νομού αντιμετωπίζουν ήδη διακοπές υδροδότησης ή προβλήματα ποιότητας στο νερό.
Οι άνθρωποι πίσω από τους αριθμούς
Ο Γιάννης, αγρότης από την περιοχή του Φαλάνης, το λέει ξεκάθαρα:
«Δεν φοβάμαι τη βροχή, φοβάμαι όταν δεν έρχεται. Έχουμε αλλάξει τρεις φορές καλλιέργειες την τελευταία δεκαετία – όχι για την αγορά, αλλά για να επιβιώσουμε με το λίγο νερό που έχουμε.»
Στην ίδια κατεύθυνση, οι κάτοικοι του Αμπελώνα παρατηρούν πως κάθε χρόνο το νερό “κατεβαίνει” όλο και πιο αργά από τις βρύσες, ειδικά τους θερινούς μήνες.
Ο ρόλος της ΔΕΥΑ Λάρισας
Η ΔΕΥΑΛ έχει ήδη επισημάνει εδώ και χρόνια την ανάγκη για ένα μεγάλο, διαρθρωτικό έργο αντιμετώπισης της λειψυδρίας. Η πρόσφατη επίσκεψη του Αντιπροέδρου της, κ. Κωνσταντίνου Αργυρόπουλου, στις Βρυξέλλες σηματοδοτεί μια νέα εποχή διεκδίκησης, με στόχο τη χρηματοδότηση και υλοποίηση ενός έργου που θα εξασφαλίζει μακροπρόθεσμη υδατική επάρκεια στην περιοχή.
Λειψυδρία και κλιματική κρίση
Η λειψυδρία δεν είναι τοπικό φαινόμενο. Είναι η τοπική έκφραση μιας παγκόσμιας περιβαλλοντικής κρίσης. Όμως η Θεσσαλία βρίσκεται στην κόψη του ξηρού ξίφους. Η κλιματική αλλαγή δεν έρχεται, είναι ήδη εδώ – και η διαχείριση των υδάτινων πόρων οφείλει να είναι στρατηγική προτεραιότητα, όχι αποσπασματική παρέμβαση.
Και τώρα, τι;
Αν δεν δράσουμε συντονισμένα, η λειψυδρία θα παγιωθεί ως κανονικότητα. Αν όμως επενδύσουμε σε σύγχρονες υποδομές, σε έξυπνα δίκτυα, σε ανακύκλωση νερού και στην ενεργή ενημέρωση των πολιτών, τότε μπορούμε να μετατρέψουμε μια κρίση σε ευκαιρία.
Η διεκδίκηση της ΔΕΥΑΛ δεν αφορά μόνο τη χρηματοδότηση ενός έργου. Αφορά το δικαίωμα των επόμενων γενεών στη σταθερή πρόσβαση σε καθαρό νερό