Η δημοσιογράφος του Guardian Σόνια Σόνια διατυπώνει αμείλικτα ερωτήματα και κάνει ορισμένες πολύ καίριες παρατηρήσεις για την τάση πολλών κοινωνιών να οπισθοδρομούν στο πεδίο των δικαιωμάτων των γυναικών. Η ίδια τονίζει:
«Πλύση εγκεφάλου από μια πολιτική ανθρωποκτονίας» είναι ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος που μόλις εξελέγη πρόεδρος της Αργεντινής περιέγραψε τους υποστηρικτές των δικαιωμάτων των γυναικών στις αμβλώσεις.
Ο ακροδεξιός φιλελεύθερος Javier Milei έχει δεσμευτεί να διεξαγάγει δημοψήφισμα για την απαγόρευση των αμβλώσεων, μόλις τρία χρόνια αφότου η Αργεντινή έγινε η μεγαλύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής που τις νομιμοποίησε, και οι φεμινίστριες της χώρας ετοιμάζονται για έναν μεγάλο αγώνα για την προστασία των αναπαραγωγικών τους δικαιωμάτων.
Αυτή η εξέλιξη είναι μέρος μιας καταθλιπτικής παγκόσμιας εικόνας. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν πει ότι ο κόσμος αποτυγχάνει στις πολιτικές για τις γυναίκες και τα κορίτσια και είναι «πολύ μακριά» από το να επιτύχει στόχους για τη βελτίωση της ζωής των γυναικών. Ένα στα πέντε κορίτσια παντρεύεται πριν κλείσει τα 18, είναι νόμιμη η διάκριση εις βάρος των γυναικών σε περισσότερες από τις μισές χώρες στον κόσμο και σχεδόν 250 εκατομμύρια γυναίκες υφίστανται σωματική ή σεξουαλική βία από έναν στενό σύντροφο κάθε χρόνο. Στο Αφγανιστάν και το Ιράν, η οπισθοδρόμηση από τη σχετικά φιλελεύθερη δεκαετία του 1970, όταν οι γυναίκες συνωστίζονταν στα πανεπιστήμια και τα καφέ της Καμπούλ και της Τεχεράνης, είναι απόλυτη».
Οι Ιρανές δεν μπορούν να φύγουν από το σπίτι χωρίς να φορούν χιτζάμπ με ποινή φυλάκισης έως και 10 ετών και χρειάζονται την άδεια του συζύγου τους για να ασκήσουν ορισμένες εργασίες ή να λάβουν διαβατήριο. Οι Ταλιμπάν επέβαλλαν εκ νέου παρόμοιους περιορισμούς στις Αφγανές γυναίκες και το 2021 απαγόρευσαν στα κορίτσια να πηγαίνουν στο γυμνάσιο.
«Το να βαδίζεις σε μια σταθερή, αν και αργή, πορεία προς την ισότητα και τελικά να στην εξαφανίζουν απότομα οι άνδρες φονταμενταλιστές είναι μια εξαιρετική σκληρότητα. Καμία πιο έντονη υπενθύμιση δεν μπορεί να υπαρξει από αυτήν, ότι η κοινωνική πρόοδος δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί ως δεδομένη».
Μια έκθεση φεμινιστικού ακτιβισμού απεικονίζει τον αγώνα για την ισότητα, αλλά και ότι τα σκληρά κερδισμένα δικαιώματα των γυναικών εμφανέστατα αφαιρούνται όλο και περισσότερο σε όλο τον κόσμο
Για όσους μπορεί να βλέπουν χώρες όπως το Ιράν και η Αργεντινή ως εξαιρέσεις άσχετες με το Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχουν πιο πεζές ενδείξεις ότι το ηθικό τόξο της ιστορίας δεν στρέφεται πάντα προς τη δικαιοσύνη.
«Καθώς περιπλανιόμουν «, υπογραμμίζει η Σόνια Σόνια, την περασμένη εβδομάδα στις Women in Revolt! – μια έκθεση φεμινιστικής τέχνης και ακτιβισμού στην Tate Britain από το 1970 έως το 1990 αναρωτήθηκα τι θα έκαναν οι φεμινίστριες του δεύτερου κύματος στα εθνικά συνέδρια για την απελευθέρωση των γυναικών της δεκαετίας του 1970 που απεικονίζονταν στους τοίχους της έκθεσης, αν τους έλεγαν τότε πώς ο κόσμος το 2023 θα ανταποκρινόταν στα αιτήματά τους: ίσες αμοιβές, δωρεάν αντισύλληψη και άμβλωση, δωρεάν 24ωρα νηπιαγωγεία για να καλύψουν όλες τις βάρδιες, μισθούς για τις δουλειές του σπιτιού.”
Πηγή: Γκάρντιαν