Οι δηλώσεις για μεταναστευτικό του επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Ζοζέπ Μπορέλ και η σαφής θέση του πως αυτό θα μπορούσε λειτουργήσει κατά τρόπο «διαλυτικό» σε βάρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (συνέντευξη που παραχώρησε στον Guardian), όπως και οι αναφορές του στις «βαθιές πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών» αλλά και στην «μακροχρόνια αδυναμία τους να συμφωνήσουν», είναι μια ανάγλυφη περίληψη του προβλήματος.
Όσες χώρες είναι μακριά από τις περιοχές που το πρόβλημα «καίει», μπορούν πιο εύκολα να κάνουν γενικόλογες τοποθετήσεις και να καταφεύγουν σε ευχολόγια και στις συνολικά αποδέκτες ανθρωπιστικές αρχές.
Τελικά όμως, όπως αναρωτιέται ο ευρωπαίος πολίτης, υπάρχει η βούληση για μια Κοινή Πολιτική Μετανάστευσης και Ασύλου της ΕΕ;
Η μετανάστευση αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα θέματα που καλείται να διαχειριστεί η ΕΕ και τα κράτη μέλη της και οι μετακινήσεις των πληθυσμών από τρίτες χώρες προς την ευρωπαϊκή ήπειρο θα συνεχίζονται με κάθε τρόπο όσο δεν διασφαλίζονται οι συνθήκες αξιοπρεπούς και ασφαλής διαβίωσης των πληθυσμών στις χώρες προέλευσής τους,
Είναι συνεπώς επιτακτική ανάγκη η ΕΕ να καταλήξει σε βιώσιμες λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Στις 6 Οκτωβρίου όταν θα συνεδριάσει το Άτυπο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με θέματα τη μετανάστευση και την «ικανότητα απορρόφησης» θα φανεί η πιθανότητα οι Ευρωπαίοι ηγέτες να μπορέσουν να καταλήξουν σε μια ενιαία και διαρκή γραμμή πλεύσης
Η γραμμή λ.χ. της Ιταλίδας πρωθυπουργού Τζιόρτζια Μελόνι είναι σκληρή καθώς διαπιστώνει, όπως λέει, την πίεση των μεταναστευτικών ροών να αυξάνεται δραματικά.
Εδώ και τρία χρόνια συνεχώς ο πολίτης βλέπει πως τα κράτη μέλη της ΕΕ δεν έχουν κοινή αντίληψη ως προς τη μεταναστευτική πολιτική της γεγονός που δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια ενιαίας γραμμής στον τομέα της μετανάστευσης και ασύλου.