“Θα ζητήσω ευρωπαϊκή παρέμβαση για τις πολυεθνικές”, λέει τώρα ο πρωθυπουργός παραδεχόμενος έμμεσα πως η ακρίβεια είναι ο μεγάλος πονοκέφαλος και των πολιτών (πρωτίστως) και των κυβερνώντων αφού η οργή των πρώτων ουδέποτε βγήκε σε καλό για τους δεύτερους!
Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι αυτό που λένε οι Άγγλοι «too little, too late” (ότι γίνεται κάτι πολύ λίγο σε σχέση με το πρόβλημα και μάλιστα γίνεται πολύ αργά).
Ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι ετοιμάζει επιστολή προς την πρόεδρο της Κομισιόν την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για να ζητήσει ευρωπαϊκή παρέμβαση για να μας εξηγήσουν οι πολυεθνικές γιατί διατηρούν διαφορετικές τιμολογιακές πολιτικές. «Η Ευρώπη έχει τη δυνατότητα να επιβάλει ένα κανονιστικό πλαίσιο» είπε.
Εκεί που έχει δίκιο είναι η διαπίστωση ότι μια χώρα ξεχωριστά και μάλιστα όχι από τις πιο μεγάλες οικονομικά της ΕΕ δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική όσο μπορεί συνολικά η Ευρώπη.
Μπαίνοντας στις τέσσερις τελευταίες εβδομάδες από το άνοιγμα της κάλπης στις 9 Ιουνίου, υπάρχει η αίσθηση ότι για μια ακόμα φορά τα ευρωπαϊκά θέματα όχι μόνο δεν συζητήθηκαν μεταξύ των κομμάτων αλλά ούτε και τα «ένοιωσε» ο πολίτης στα ΜΜΕ και στα social media.
«Μόνο εμείς συζητάμε την ευρωπαϊκή διάσταση των ευρωεκλογών και ότι ισχυρή Ελλάδα στην Ευρώπη σημαίνει περισσότερα οφέλη για τους πολίτες», λέει ο Κυριακος Μητσοτάκης και σπεύδει να υποστηρίξει πως η συζήτηση για την Ευρώπη και η προτεραιότητα στα θέματά της δεν είναι μόνο θεσμική και ενός υλική του ευρωπαϊκού οράματος αλλά και δημιουργεί οικονομικό όφελος προς τη χώρα.
Σημαίνει χρήματα όπως αυτά του Ταμείου Ανάκαμψης του οποίου διεκδικούμε τη συνέχεια αλλά και ένα ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό εργαλείο για την αμυντική πολιτική.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νικος Ανδρουλάκης, με την εμπειρία της συμμετοχής του σε δυο θητείες στο ευρωκοινοβούλιο θα επιμείνει ούτως άλλως ευρωπαϊκά στο φινάλε της προεκλογικής περιόδου, χωρίς όμως να αφήσει τα τρία κυρίαρχα θέματα της εσωτερικής μας αντιπαράθεσης (Υποκλοπές, Τέμπη, καθημερινότητα) έξω από τη θεματολογία αιχμής για την αντιπολιτευτική του τακτική.
Ο Στ. Κασσελάκης με τη σειρά του παρουσίασε μια ευρωπαϊκή ατζέντα του κόμματος του που ξεπερνά τα εσωτερικά μας σύνορα. Στο ευρω-πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει κανείς τα εξής: Εκλογή 10% των ευρωβουλευτών από κοινές λίστες πολιτικών δυνάμεων, εκλογή Κομισιόν από την ευρωβουλή, κοινός βασικός μισθός, φόροι στους πλούσιους, κοινωνικά δικαιώματα, πρόταση για Ουκρανία, Παλαιστίνη, Κύπρο.
Αργά αλλά σταθερά, τα κόμματα χωρίς να ξεχνούν τις τακτικές ψηφοθηρίας και την ανάγκη για σκληρή αντιπαράθεση, προσχωρούν στην υιοθέτηση των αμιγώς ευρωπαϊκών θεμάτων μεταξύ αυτών που είναι άμεσης προτεραιότητας. Κάτι είναι κι αυτό…