Στο Διεθνές Συνέδριο για τους Ωκεανούς του ΟΗΕ στη Νίκαια, νέες μελέτες αποκάλυψαν μια σκληρή αλήθεια: άνθρωποι πεινούν επειδή τα ψάρια τους γίνονται ιχθυοτροφή. Ειδικότερα, άγρια ψάρια από τη Δυτική και Νότια Αφρική –που θα μπορούσαν να θρέψουν πάνω από 1 εκατομμύριο ανθρώπους με 200 γραμμάρια ψαριού την εβδομάδα– καταλήγουν σε ιχθυάλευρα και ιχθυέλαια για τις ανάγκες των ελληνικών ιχθυοτροφείων.
Η Ελλάδα είναι πλέον ο μεγαλύτερος παραγωγός τσιπούρας και λαβρακιού στην Ε.Ε., εξάγοντας το 82% της παραγωγής, κυρίως σε Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία. Η βιομηχανική ιχθυοκαλλιέργεια υποστηρίζεται από κρατικές και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις (162 εκατ. ευρώ για 2021–2027), παρά τις σοβαρές περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις.
Για την παραγωγή 1 κιλού λαβρακιού, απαιτούνται έως και 4 κιλά άγριου ψαριού. Αυτό εντείνει την υπεραλίευση σε ευάλωτες περιοχές, απειλώντας την επισιτιστική ασφάλεια και υποβαθμίζοντας τοπικές οικονομίες.
Την ίδια ώρα, οι παράκτιες κοινότητες στην Ελλάδα καταγγέλλουν ρύπανση, αλλοίωση του τοπίου και σύγκρουση με τον τουρισμό, καθώς οι περιοχές εντατικής ιχθυοκαλλιέργειας έχουν 24πλασιαστεί με πρόσφατες νομοθεσίες.
Παρά την εντυπωσιακή αύξηση της παραγωγής (από 2% το 1980 σε 68% σήμερα), η καθαρή αποδοτικότητα της ιχθυοκαλλιέργειας τίθεται υπό αμφισβήτηση. Σύμφωνα με την έκθεση, αν καταναλώνονταν απευθείας τα άγρια ψάρια, θα μπορούσαν να τραφούν 46 εκατομμύρια άνθρωποι – 13 εκατομμύρια περισσότεροι από όσους ωφελούνται από τα εκτρεφόμενα είδη.