H Σουηδία από μηδαμινή εγκληματικότητα, σήμερα είναι πρώτη στην Ευρώπη σε ανθρωποκτονίες, βιασμούς και άλλα φαινόμενα βίας γενικότερα. Η χώρα γέμισε συμμορίες στις οποίες η συντριπτική πλειοψηφία είναι αλλοδαποί δεύτερης και τρίτης γενιάς. Η βία κλιμακώθηκε τους τελευταίους μήνες εξαιτίας αντιπαράθεσης που έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό μίας από αυτές τις συμμορίες. Τα περιστατικά με πυροβολισμούς και εκρήξεις είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Η αστυνομία έχει συνδέσει τη βία με την κακή ενσωμάτωση των μεταναστών, τη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών και τη χρήση ναρκωτικών.
Στην ΕΕ εδώ και χρόνια έχει αναπτυχθεί μια φιλελεύθερη προσέγγιση στο ζήτημα των μεταναστών που θεωρεί ότι η Ευρώπη είναι ένας χώρος υποδοχής των κατατρεγμένων και ότι οφείλει να τους αντιμετωπίζει σύμφωνα με τις ανθρωπιστικές της αξίες, καθώς δεν συνιστούν καμιά απειλή στην ευρωπαϊκή ταυτότητα και στον «ευρωπαϊκό τρόπο ζωής». Σύμφωνα με την ίδια προσέγγιση, λόγω των δημογραφικών, οικονομικών δεδομένων και άλλων στοιχείων η Ευρώπη χρειάζεται τη μετανάστευση. Έρευνες αναφέρουν ότι οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να δεχτούν μέχρι το 2025 πάνω από 100 εκατομμύρια μετανάστες, ώστε να μπορέσουν να διατηρήσουν σταθερό το εργατικό δυναμικό τους.
Ωστόσο τα κύματα βίας που βλέπουμε να αναπτύσσονται στο εσωτερικό της Σουηδίας είναι ανησυχητικά για το συνολικότερο μέλλον της Ηπείρου και αποδεικνύουν ότι είναι μια αυταπάτη να θεωρείται από τους ευρωπαίους ότι το Ισλάμ μπορεί από μόνο του να συνυπάρξει αρμονικά με τον τρόπο ζωής στην Ευρώπη. Το δείχνει η αποτυχία του πολυπολιτισμικού μοντέλου, αλλά και το ίδιο το Ισλάμ το οποίο ξεκίνησε όπως και κάθε άλλη θρησκεία από την ανάγκη για μια δίκαια κοινωνία. Αυτό που το διαφοροποιεί, όμως, είναι ότι σε μεγάλο βαθμό σε σχέσει με άλλες θρησκείες ο μουσουλμάνος αντιλαμβάνεται τα δεινά του ως θρησκευτικό ζήτημα και τα αποδίδει στην απομάκρυνση της κοινωνίας από τα ιδεώδη του Κορανίου και τη θρησκεία που εμπλέκεται στον δημόσιο βίο.
Η Ευρώπη έγινε Ευρώπη, απέκτησε δηλαδή τον ενιαίο χαρακτήρα της πολιτισμικά χάρη στον Χριστιανισμό. Αν όμως εξελίχθηκε σε παγκόσμια δύναμη, αυτό οφείλεται στο ότι τον «ξεπέρασε» με την έννοια ότι, ο Χριστιανισμός παραμένει από τα κύρια στοιχεία του χαρακτήρα της Ευρώπης ωστόσο η θρησκεία είναι πια προσωπική υπόθεση του κάθε Ευρωπαίου και δεν καθορίζει τον δημόσιο βίο. Ο Διαφωτισμός που εξελίχθηκε στην Ευρώπη συνέπεσε με μια νέα μορφή οικονομίας που βασιζόταν στην επένδυση κεφαλαίου, στην καινοτομία, στην τεχνολογική εξέλιξη και στην εξωστρέφεια. Σε αντίθεση, η εσωστρέφεια που χαρακτηρίζει το Ισλάμ δυσκολεύει τον κοινωνικό εκσυγχρονισμό και τον εκδημοκρατισμό των ισλαμικών κοινωνιών.
Η ενσωμάτωση μουσουλμάνων στη σημερινή Ευρώπη είναι ένα δύσκολο στοίχημα μιας και προϋποθέτει την ενίσχυση της ευρωπαϊκής ταυτότητας πάνω ακριβώς σε αυτά που τη διαφοροποιούν από το Ισλάμ: τη δημοκρατία, τον πλουραλισμό, τα ατομικά δικαιώματα, την ανεκτικότητα. Απόσταση πεντακοσίων χρόνων δεν καλύπτεται επειδή κάποιοι καλοί άνθρωποι με καλές προθέσεις κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και παίρνουν την απόφαση να την καλύψουν. Έχουμε δρόμο, ώσπου το Ισλάμ και η Ευρώπη να συνυπάρξουν χωρίς να απειλείται ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής.
Ο Στέφανος Μπίλλας είναι εκδότης του viosimi.gr και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη και του A CERT Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πιστοποίησης