Είναι εύκολο να γυρίσει σελίδα όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και η χώρα;
Με ακόμα να πληγώνουν τα ματιά μας επώδυνες εικόνες των βιβλικών καταστροφών στον Θεσσαλικό κάμπο και νωπές τις εξίσου επώδυνες και ερεβώδεις εικόνες από τις πυρκαγιές στον Έβρο, είναι πολύ δύσκολο σήμερα να μιλάει κανείς για την επενδυτική βαθμίδα και τις ευκαιρίες που έχει η ελληνική οικονομία να γίνει από τις πιο εξελίξιμες θετικά στην Ευρωζώνη.
Δύσκολο μεν αλλά απαραίτητο.
Τα 2 δισεκατομμύρια για τον κάμπο και τα άλλα τόσα που απαιτούνται για τον Έβρο για την επουλώση των πληγών, την αποκατάσταση των υποδομών και τα μέτρα για την παραγωγή και το περιβάλλον θα βρεθούν αλλά θα πρέπει να κατανεμηθούν σωστά χωρίς παραφωνίες, επιτήδειους και πονηριές.
Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι έρχεται η στιγμή μεγάλων αλλαγών που αν δεν γίνουν, η χώρα θα μπει σε τροχιά τεράστιας κρίσης: οικονομικής ύφεσης, κοινωνικής συνοχής, περιβαλλοντικής απαξίωσης και ηθικής κατάπτωσης.
Το τι θα πει και το πως θα το πει ο πρωθυπουργός τα επόμενα 24ωρα είναι το μεγάλοι στοίχημα.
Μια πειστική, τεκμηριωμένη και σε κλίμα αποφασιστικότητας πρότασή του για συνολική ανασυγκρότηση του κράτους και ανακούφιση της χώρας με την απαιτούμενη αναγνώριση των λαθών και την σύγκρουση με συμφέροντα και νοοτροπίες που είναι τροχοπέδη για τη χώρα θα είναι βάλσαμο στις μέρες που ζούμε. Θα χρειαστεί όμως να απαλλαγεί η χώρα από ανθρώπους που απέδειξαν πως δεν τα κατάφεραν και ήταν στα δύσκολα εκτός τόπου και χρόνου. Συνήθως σαρωτικό ανασχηματισμό λέμε αυτό που χρειάζεται.
Το κακό που ήρθε ήταν πολύ μεγάλο. Καταστράφηκαν δημόσιες και ιδιωτικές κατοικίες και υποδομές, χάθηκε μέγα μέρος της ζωικής και φυτικής παραγωγής και πάνω από χάθηκαν άνθρωποι. Το κλίμα δεν επιτρέπει μισόλογα, πολιτικούς συνήθειες ελιγμούς και άκοπες υποσχέσεις. Οι Θεοί διψούν που θα έγραφε ο Ανατόλ Φρανς.
Υπάρχει ακόμα μπροστά μας μια μεγάλη ευκαιρία. Μια από τις τελευταίες……