Η αυξημένη τουριστική δραστηριότητα και η πυκνή ναυσιπλοΐα στη Μεσόγειο αφήνουν έντονο αποτύπωμα στα γαλάζια νερά της Ελλάδας. Νέα έρευνα του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) αποκαλύπτει ότι η ρύπανση από μικροπλαστικά εντοπίζεται ακόμη και σε απομονωμένα νησιά – απειλώντας τη θαλάσσια βιοποικιλότητα και, έμμεσα, την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.
Για να μελετήσουν τη ρύπανση, οι επιστήμονες βύθισαν χιλιάδες μύδια σε διάφορα σημεία της χώρας. Τα μύδια, φυσικοί «φίλτραντες» του νερού, απορροφούν μικροπλαστικά και ρύπους, λειτουργώντας έτσι ως βιολογικοί δείκτες της θαλάσσιας υγείας.
Από τα αποτελέσματα των αναλύσεων προκύπτει ότι ακόμη και μέσα σε μικρές αποστάσεις, οι συγκεντρώσεις μικροπλαστικών είναι ανησυχητικά υψηλές.
Ως ημίκλειστη θάλασσα, η Μεσόγειος εγκλωβίζει τεράστιες ποσότητες πλαστικών αποβλήτων. Τα σωματίδια που εντοπίστηκαν στα ελληνικά ύδατα είχαν διάφορες μορφές – μικροΐνες, μεμβράνες, κόκκοι – και προέρχονταν κυρίως από πλαστικά μίας χρήσης όπως σακούλες και μπουκάλια.
Η μακρόχρονη έκθεση στο φως και στα κύματα διασπά τα υλικά σε ακόμη μικρότερα κομμάτια, καθιστώντας τη ρύπανση πιο δύσκολη στον εντοπισμό και τον καθαρισμό.
Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι, αν δεν υπάρξει άμεση δράση, τα μικροπλαστικά θα εισχωρήσουν ολοένα και περισσότερο στην τροφική αλυσίδα. Η θαλάσσια ρύπανση δεν αποτελεί μόνο περιβαλλοντική απειλή, αλλά και πλήγμα στη βιώσιμη ανάπτυξη:
επιβαρύνει την αλιεία και τα θαλάσσια οικοσυστήματα,
επηρεάζει τον τουρισμό, που βασίζεται στην καθαρότητα των ελληνικών θαλασσών,
και θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία μέσω της κατανάλωσης θαλασσινών.
Η έρευνα του ΕΛΚΕΘΕ αναδεικνύει την ανάγκη για πολιτικές μείωσης πλαστικών, ενίσχυση της κυκλικής οικονομίας και υπεύθυνη διαχείριση του τουρισμού. Η βιώσιμη ανάπτυξη στη Μεσόγειο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς καθαρές θάλασσες – και οι πολίτες, οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις καλούνται να συνεργαστούν σε αυτόν τον στόχο.